Het vertelstandpunt van
dit boek is een vertellende ik-figuur. Het is dus in de ik-vorm
geschreven en het hoofdpersonage is dus de hele tijd aan het woord.
Twee voorbeelden in het verhaal zijn: «Ik ben acht en we gaan opeens
verhuizen.» op pagina 16, of nog «Ik word 's nachts wel eens
wakker. Dan ga ik bij mijn kamerdeur staan en dan luister ik naar de
slaap.» . Bij het lezen kom je alleen de gedachten en gevoelens van
de ik-verteller te weten. Bijvoorbeeld op pagina twintig : «Ik
denk: klets maar raak.». Van de andere pesonages weet je alleen wat
ze zeggen.
103 woorden
De auteur koos voor een ik-verteller en dat is een verstandige keuze. Het maakt het verhaal nog spannender omdat je samen met het hoofdpersonage de gebeurtenissen stap voor stap ontdekt. Dankzij de ik-verteller zijn de ideeën mooi verwerkt en kan je moeilijk in de war geraken. ~Mathilde
BeantwoordenVerwijderenHet verhaal werd steeds vanuit het ik-perspectief verteld. Je kon dus goed meeleven met Hamayun, het hoofdpersonage. Hij vertelde het verhaal vanuit zijn eigen standpunt, vanuit hoe hij zelf dacht. Dat vond ik wel leuk, maar ik had wel graag eens een ander personage aan het woord gezien. ~Delphine
BeantwoordenVerwijderenHet was leuk om mee te kunnen met de herinneringen van Hamayun. Ik kon me echt goed inleven in zijn verhaal. Ik vond daarom dat het vertelperspectief goed in het verhaal pastte. ~Emilie
BeantwoordenVerwijderenHamayun is een leuke hoofdpersonage, wat ik leuk vind is dat hij zijn gedachten en gevoelens goed uitdrukt in het verhaal. Ik moest persoonlijk niet lang nadenken over wat hij echt voelde, het was zeer duidelijk. Wat de auteur goed heeft gedaan, is dat we echt de gebeurtenissen zagen vanuit de ogen van Hamayun. ~Hanae
BeantwoordenVerwijderen